Psycholoog aan het woord
Traumasensitieve zorg: verbinden van lichaam en geest, met jezelf en de ander
Van 11u25 tot 12u10
Traumasensitieve zorg zou een vanzelfsprekend gegeven moeten zijn. Reeds in 1998 publiceerden Fellitti en Anda de Adverse Childhood Experiences-studie (ACE) waarbij ze concludeerden dat blootstelling aan toxische stress veroorzaakt door negatieve ervaringen in de vroege kindertijd schadelijk is zowel voor de fysieke als voor de psychische gezondheid van een individu en dit op lange termijn. Het is bijzonder om vanuit de samenwerking met andere disciplines te moeten vaststellen dat deze wetenschappelijke kennis vaak niet vertaald wordt naar de praktijk en de voorgeschiedenis van een patiënt bijgevolg zelden op die manier bevraagd wordt. Als er al een bewustzijn hieromtrent zou zijn, wordt dit gezien als een mijnenveld waarvoor gespecialiseerde zorgverleners opgetrommeld dienen te worden. Dit is echter enkel het geval indien het om een vraag naar traumatherapie zou gaan. Gezien het voortdurende samenspel van lichaam en geest is traumasensitieve zorg de verantwoordelijkheid van elke discipline. Het vertaalt zich in oog hebben voor de impact van het verleden van de patiënt maar even zozeer voor stressoren in het heden zoals medische ingrepen of levensbedreigende diagnoses. In deze lezing wordt stilgestaan bij het traumasensitiever maken van elke vorm van zorg binnen een ziekenhuiscontext. Vanuit een neurobiologisch perspectief wordt spanning/arousal toegelicht. Vervolgens zal bekeken worden waar je als hulpverlener oog voor kan hebben, alsook wat je kan doen om geobserveerde stress bij de ander te reguleren. Rust is besmettelijk vandaar dat alles bij jezelf als hulpverlener begint. In deze lezing word je dus uitgenodigd om de blik naar binnen en vervolgens naar buiten te richten om zo jezelf en de ander weer te laten denken, voelen en ervaren.
Sprekers
- Katrien Vanfraussen is klinisch psycholoog, PhD, psychotraumatoloog en EMDR-Practitioner. Sinds 2006 is ze werkzaam op de Psychiatrische Afdeling voor infants, kinderen en adolescenten (PAika) waar ze zich toelegt op de diagnostiek en de behandeling van de effecten van complex trauma.