Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke bracht vandaag een bezoek aan het kinderobesitascentrum van het UZ Brussel. Het centrum, sinds eind 2023 erkend als Pediatrisch Multidisciplinair Obesitascentrum (PMOC), presenteerde tijdens het bezoek de eerste resultaten van zijn werking. De eerste resultaten scheppen een duidelijker beeld van de problematiek bij kinderen en jongeren en welke gezondheidsproblemen zij ervaren. Het multidisciplinaire zorgpad en de samenwerking met andere actoren z...
Tot eind juni 2025 is op de Kunstmuur in de inkomhal Hospitalisaties van het UZ Brussel het werk This is not a flag van kunstenares Maryam Najd te bewonderen. De installatie sluit aan bij haar lopende project The Non-Existence Flag Project en brengt een krachtige boodschap van eenheid, voorbij grenzen en ideologieën. Het UZ Brussel toont elke 3 maanden een ander kunstwerk op de kunstmuur.
De Eetkliniek van het UZ Brussel is door het RIZIV officieel erkend als nationaal referentiecentrum voor de behandeling van eetstoornissen bij kinderen en jongeren. De erkenning is een belangrijke stap in de verdere uitbouw van kwaliteitsvolle zorg voor jongeren met complexe eetproblemen zoals onder meer anorexia nervosa en boulimia nervosa voor kinderen en jongeren onder de 15 jaar.
Remedie tegen schaarste op de arbeidsmarkt in de zorg: meer mens zijn
Remedie tegen schaarste op de arbeidsmarkt in de zorg: meer mens zijn
25 februari 2019
Elke dag wordt duidelijker dat de arbeidsmarkt oververhit geraakt. Er is steeds meer vraag dan aanbod en de lijst van knelpuntberoepen neemt toe. Voor alle werkgevers, ook voor ons ziekenhuis, vormt het vinden van geschikt personeel een grote uitdaging. Ik vermoed dat een aantal, vooral oudere, HR-verantwoordelijken met heimwee zullen terugdenken aan de jaren 70 en 80 toen er, ‘dankzij’ een aantal crisissen en het feit dat de babyboomers op de markt kwamen, meer werkzoekenden waren dan jobs.
Zelf heb ik echter geen heimwee naar die tijd, want voor de werkzoekenden zelf was dat natuurlijk geen pretje. Ik was toen zelf actief in werving en selectie en het was niet ongewoon dat ik tot vijftig kandidaten zag voor één functie. Als gevolg daarvan moest ik heel wat gemotiveerde sollicitanten meedelen dat zij niet weerhouden waren (telefonisch, want mail bestond niet). Vaak waren het mensen die al maanden aan het solliciteren waren en de zoveelste afwijzing moeilijk konden verwerken. Het was niet ongewoon dat de persoon die ik aan de lijn had, begon te wenen als ik zei dat we een andere kandidaat hadden weerhouden.
Daarom juich ik toe dat de tijden zijn veranderd en vele sollicitanten snel aan een job geraken. Werk hebben zorgt er immers niet alleen voor dat men een inkomen verwerft, maar het is een belangrijke factor in het verhogen van het welbevinden en het zelfwaardegevoel.
Zorgverleners die zorg overstijgen
Dat neemt niet weg dat het tekort aan zorgmedewerkers voor ons Belgisch zorgsysteem een probleem is dat echt wel zeer ernstig dreigt te worden. Er begint ook in de zorg stilaan sprake te zijn van een echte ‘war for talent’ en die zal er de komende jaren niet kleiner op worden omdat de zorgvraag stijgt.
Het tekort leidt ook tot verhoogde werkdruk op zorgverleners die vandaag al actief zijn. Soms moeten ze hetzelfde werk doen met minder mensen. We moeten dus niet verbaasd zijn over het hoge aantal burn-outs in de zorg. Het is nochtans belangrijk dat je je zelf ook goed voelt als je zorg moet dragen voor anderen. Tegelijk is voldoende zorgverleners in een zorgorganisatie essentieel voor de kwaliteit van de patiëntenzorg. De relatie tussen het aantal verpleegkundigen aan het bed van de patiënt en de mortaliteit is wetenschappelijk aangetoond: minder verpleegkundigen, meer overlijdens. De onderfinanciering van de zorgorganisaties versterkt dat probleem nog.
Hoedje af!
Ondertussen evolueert ook het profiel van de zorgverleners die nodig zijn. Artsen kunnen zich niet meer beperken tot louter bio-medische expertise en skills. Vaak moeten ze tegelijk ook managers zijn die budgetten mee beheren, zowel die van de zorgorganisatie als van het zorgsysteem in het algemeen. Verpleegkundigen moeten meer flexibiliteit hebben dan voorheen in een zorg die doorlopend en sneller verandert dan vroeger. Ook zij moeten de zorg zelf overstijgen onder meer door het toepassen van en meedenken over efficiënte(re) processen en procedures binnen hun taak, dienst en vak. De zorg op zich volstaat dus niet meer, ook al blijft ze de essentie. Elke dag weer stel ik vast hoe zeer zorgverleners intrinsiek positief gemotiveerd zijn en ik doe daar mijn hoedje voor af. Die zorgverleners moeten dan weer geruggesteund worden door ondersteunende diensten zoals ICT, facility management en biotechniek. Alle diensten moeten als één geïntegreerd geheel samenwerken.
Een warme werkgever zijn
En bij dit alles moeten we altijd en overal één ding centraal blijven stellen: de best mogelijke zorg aan de patiënt.
Het zijn uitdagingen waar ook het UZ Brussel een antwoord tracht op te geven. We doen dit via veel zelfreflectie, de doorlopende modernisering van onze gebouwen en systemen en heel veel luisteren, naar patiënten en medewerkers. Het is geen toeval dat onze CEO Marc Noppen in zijn blog rond Zorg aan Zet van Zorgnet-Icuro ‘luisteren naar elkaar’ centraal stelt. Hij schrijft: “Meer dan ooit ben ik ervan overtuigd dat luisteren naar elkaar en open en gelijkwaardig spreken met elkaar de sterkte is van een organisatie. En ook van een samenleving”. Ook aan de VUB wordt rond het thema ‘luisteren naar en spreken met elkaar’ gewerkt. Zo mocht ik enkele dagen geleden deelnemen aan een brainstorm rond het thema ‘Compassionate University’. Centraal staat hier: hoe kan de universiteit zorgen dat medewerkers ook in moeilijke momenten (ziekte, verlies, rouw, …) ondersteund worden. Misschien is dit één van de sleutels om de ‘war on talent’ te winnen. Een ‘warme werkgever’ en dus meer mens zijn.
Op de nieuwe rekruteringssite www.UZBrusselwerkt.be kan je zien hoe we dat trachten te doen.
Elk blogbericht op ‘UZ Brussel blogt’ weerspiegelt enkel de mening van de respectievelijke auteur.
Jan Van Raes
HR-directeur
Jan Van Raes is sinds 2015 HR-directeur van het UZ Brussel en deed daarvoor een ruime ervaring in HR op dankzij directiefuncties bij HR-dienstverleners en ziekenhuizen. In 2008 doctoreerde hij op het thema 'Beleving van medewerkers bij fusies en overnames'.
